Marijke is vrijwilliger bij Exodus door een samenwerking met de Gelderse stichting Naaste.  

Gespreksgroepen
In 2011 is Marijke begonnen als bezoekvrijwilliger van gedetineerden. Haar eerste kennismaking met gedetineerden was toen zij deelnam aan gespreksgroepen onder leiding van een geestelijk verzorger. 
,,Ik ben begonnen met bezoeken in de gevangenis in Zutphen. Dat doe ik nog steeds. Ik heb in al die jaren met veel gedetineerden contact gehad. En ik heb nu nog steeds contact met een gedetineerde met een lange straf, die ik al bijna zes jaar ken. En daarnaast geef ik ook Nederlandse taallessen in de gevangenis van Zutphen.”

Bezoek
Hoe verloopt zo’n contact met een gedetineerde?
,,Dat hangt van de hulpvraag af. Ik ben lang coördinator geweest en dan kreeg ik een verzoek van het maatschappelijk werk of van de geestelijk verzorger om met een bepaalde gedetineerde eens te gaan praten, omdat de indruk bestond dat hij behoefte had aan contact. In zo’n eerste kennismaking probeer je een beetje duidelijk te krijgen wat hij van ons wil. Sommigen willen gewoon bezoek, omdat ze weinig contacten hebben. Of soms speelt er een ander probleem, bijvoorbeeld huisvesting. Dat kan een rol spelen bij mensen die al tegen het einde van hun detentie zitten. Of soms zijn er financiële problemen, dus het is heel wisselend. De meesten willen gewoon bezoek, contact. En het is heel belangrijk, dat we als vrijwilligers helemaal onafhankelijk van justitie werken. Dat is voor veel gedetineerden heel fijn.
Wij werken niet alleen maar met mensen die al aan het einde van hun detentie zitten. Als het om mensen gaat die lang moeten zitten en die eenzaam zijn en geen bezoek krijgen dan komen wij eerder in beeld.”

Positieve ervaringen
Marijke benadrukt dat je wel tegen een stootje moet kunnen als je dit werk doet, want de contacten verlopen niet altijd even soepel. ,,Je frustratiedrempel moet hoog zijn als je dit werk doet. Ik zeg wel eens tegen mensen: als je veel waardering voor je werk wil hebben, moet je koffie gaan schenken bij de bejaarden.”
Maar er zijn natuurlijk ook hele positieve ervaringen. ,,Ik kreeg het verzoek van de geestelijk verzorger om eens naar een bepaalde man toe te gaan, omdat het niet goed met hem ging. En ik kwam bij hem en hij zei: ’Ik heb niks te vertellen. Ik maak niks mee’. En ik zei: ‘Dat geeft niks, we gaan gewoon praten’. En hoe meer ik daar kwam, hoe meer hij gesteld raakte op mij en hoe meer hij begon uit te kijken naar mijn bezoek. En het was zo leuk om te zien hoe iemand die eerst zo de boot afhield zo aan het praten kwam dat hij echt naar me uit keek. En met wie ik veel meer te bepraten had, dan hij aanvankelijk dacht. Ja, dat was heel bijzonder. Hij bleek een groot natuurliefhebber te zijn Daar kwam ik gaandeweg achter. En toen hebben we veel over de natuur gesproken, vogels, vissen, bloemen, landschap.”
De onderlinge contacten met de andere vrijwilligers, onder andere op de vrijwilligersavonden, geven Marijke heel veel positieve energie. Aan stoppen denkt ze zeker niet. ,,Ik blijf dit de komende jaren nog doen”. 

Interview door W.M.