François heeft na een heftige periode zo'n twee jaar in een Duitse gevangenis gezeten. Na nog eens twee jaar vastgezeten te hebben in Nederland kwam hij bij Exodus terecht. Hier heeft hij er een traject van bijna twee jaar op zitten. Nu woont hij volledig zelfstandig én heeft hij weer contact met zijn kinderen en ex-vrouw. Hij kijkt positief terug op zijn tijd bij Exodus.
Over die periode in Duitsland vertelt hij: “Dat was niet fijn. Zeg maar gerust: het was een hel.” François sprak geen Duits en er was veel agressie van medegevangenen. Hij leerde daar gelukkig een andere Nederlander kennen waarmee zijn verblijf iets fijner werd. Hij vond in hem een maatje. Uiteindelijk mocht hij na twee jaar terug naar Nederland om daar zijn straf verder uit te zitten, ook die periode duurde zo'n twee jaar. Daarna kwam François terecht bij Exodus Nederland. Na een intakegesprek en meerdere vervolggesprekken heeft hij een kamer in een Exodushuis kunnen krijgen. Met zijn persoonlijke begeleider maakten ze samen een stappenplan: “Ik ben aan het werk gegaan met de mensen van Stichting Exodus Nederland. Met hen maak je dan een heel plan, zodat je leert om weer op eigen benen te staan.”
“Ik mocht verhuizen naar een kamer in een Exodushuis, waar meerdere mensen wonen die werken aan hun terugkeer naar de samenleving. Enerzijds voel je daar weer wat vrijheid betekent. Anderzijds moet je je echt aan alle afspraken houden, zoals urinecontroles en meewerken aan allerlei vormen van begeleiding.”
De grootste wens en tevens drijfveer van François was om zijn kinderen weer te zien. “In de Duitse gevangenis had ik hen maar één keer gezien. Zij hebben de puberleeftijd. Zij hebben tijdenlang grote afstand van mij gehouden. Met sociale hulp hebben we eraan gewerkt om de relatie weer goed te krijgen. Dat is gelukt. Daar ben ik zó blij om." François heeft inmiddels een eigen huisje, wat hij helemaal eigen heeft gemaakt met een likje verf en wat leuke aanpassingen. Het is nu echt zijn ‘thuis’. Zijn kinderen komen vaak langs en ook heeft hij weer goed contact met zijn ex-vrouw en zijn broer, die beiden altijd voor hem klaar staan.
Zijn ambulant begeleider Janneke geeft aan: “Ik ben zeker trots op wat François heeft bereikt. Hij heeft veel meegemaakt maar ook hard gewerkt aan zijn herstel. Hij is een goede vader, heeft een prachtig huis, is actief bezig met het fijn wonen in de buurt. Ook zorgt hij goed voor zichzelf, hij werkt aan zijn gezondheid en heeft goed overzicht van zijn financiën en wat daarbinnen wel en niet kan. Dit is weleens anders geweest. Daarnaast heeft hij zijn traject met reclassering positief afgerond, ook dat is een compliment waard.”
François heeft door de jaren heen veel ziekenhuizen bezocht en is met zijn medische geschiedenis helaas afgekeurd om betaald te mogen werken. Wel wil hij heel graag vrijwilligerswerk gaan doen. “Mijn passie is m’n voetbalclub. Ik was daar ooit vrijwilliger. Ik heb al op de website gekeken: ze zoeken mensen voor allerlei taken en klussen. Ik zit nu eerst even na te denken wat het beste bij mij past. Over een tijdje zal ik daar ’s gaan praten, om te horen wat ik daar zou kunnen doen. Als ze me hebben willen, tenminste. Maar daar heb ik goeie hoop op.”