"Ik wilde mijn vader eigenlijk niet spreken"

Hoe is het als je vader naar de gevangenis moet? Shari was 11 jaar oud toen haar vader werd opgepakt. Twee jaar lang zat hij vast. Die twee jaar, maar ook de jaren erna, hadden een grote impact op haar leven.

“Ik was 11, toen er ineens twee heren voor de deur stonden. Mijn vader ging met hen praten en kwam terug de kamer in met een hele bange blik in zijn ogen. Als je als kind zoveel angst in de ogen van je ouder ziet, geeft dat een heel onveilig gevoel. Hij zei dat hij mee moest met de heren om uitleg te geven over een ongeluk. Er gingen allerlei scenarios door mijn hoofd en snapte er niets meer van! Diezelfde avond belde mijn moeder het politiebureau en zij vertelden dat mijn vader was meegenomen als getuige. Deze ervaring en vooral de blik in mijn vaders ogen, bracht heel veel bij mij teweeg."  

Tijdens de detentie van haar vader, bezocht Shari haar vader ook: "Als ik hem ging opzoeken, was dat heel heftig. Mijn vader zat, zoals ik het zag, tussen de criminelen en ik vroeg me steeds af of hij wel veilig was. Behalve dat ik bang was, had ik ook heel veel woede in mij, dat ik hem niet eens echt wilde spreken. Als hij dan belde, wilde ik ook niet praten over hoe ik me voelde. De spanning en stress deed veel met onze relatie."

"Mijn moeder heeft het vrij snel bij school aangekaart, maar zij deden weinig. De vader van één van de leerlingen was toen overleden en school vertelde hier toch voorrang aan te willen geven. Op mij kwam dit over dat ze niet goed wisten hoe ze met mijn situatie aan moesten. Ik had behoefte aan dingen als af en toe een persoonlijke gesprekje of erkenning van mijn verdriet. Ik vond dit heel moeilijk want ik had deze ondersteuning wel nodig.” zo geeft Shari aan in het NOS-radioprogramma Nieuws en Co, van 27 november 2018.

Uiteindelijk zocht Shari professionele hulp: “De enige persoon waar ik uiteindelijk mee kon praten, was een therapeute. Zij had zich echt ingelezen in de problematiek van kinderen van gedetineerden. Dit deed ze vooral door onderzoeken te lezen van Children of Prisoners Europe en hier heeft zij mijn therapie op gebaseerd en ontwikkeld. Zij zette die extra stap om mij te helpen en dat is wat ik toen echt nodig had.”

Inmiddels gebruikt Shari haar ervaringen bij haar werk als jongerenambassadeur van Exodus.