In Ede, waar ik woon, was het rond oud en nieuw heel onrustig. Groepen jongeren, opgestookt door elkaar en door jongeren uit andere steden, vielen hulpverleners lastig en zorgden voor echt ernstige overlast. In de mist in de nacht zagen zij hun kans. Heel heftig voor de hulpverleners en betrokkenen. En veel reacties de dag erop, waar gaat het heen met onze jeugd en met onze samenleving?

Eerder op Oudejaarsdag, werd een rouwstoet bekogeld met vuurwerk. Bij de uitvaartleider liepen de koude rillingen over de rug. Hij had de jongeren er op aangesproken en gelukkig waren zij daarna gestopt. Een naar incident wat ook mij niet onberoerd liet. Allerlei vragen kwamen in mij op. De belangrijkste: hoe kan het dat zelfs de dood geen ontzag en respect meer inboezemt en wat zegt dit over onze maatschappij? Uiteraard waren er veel geschokte reacties. De oordelen, vooroordelen en grote woorden kwamen zoals gebruikelijk prominent in beeld.

Ik was jong, ergens onder de 10 jaar. Samen met wat vriendjes schoot ik vanuit de groenstrook bij de begraafplaats met een plastic buis besjes op voorbij rijdende auto’s. En het is echt waar, een bes kwam hard in het gezicht van een politie agent die met open raam zijn ronde deed. Wij in paniek, rennen, over de begraafplaats, schreeuwend en misschien ook nog wel lachend (van de stress). De politie kreeg ons te pakken, onze namen werden genoteerd, een preek volgde, of mijn ouders zijn ingelicht weet ik niet meer maar daarmee was het klaar. En het was ook klaar met dat gedrag op die plek, ik heb me nog een tijdje schuldig gevoeld.

Wat was er allemaal wel niet in de media over mijn vriendjes en mij gezegd als dit niet in de jaren tachtig was gebeurd maar vandaag?

Toen ik wat ouder was, was er een winkelplein waar je met oud en nieuw niet moest zijn. Elk jaar gedoe; brandjes, vernielingen, ramen uit winkels, vechtpartijen. Het had blijkbaar een aantrekkende werking op veel jongeren want het werd er elk jaar drukker. De dag erop waren er veel bezorgde reacties, waar gaat het heen met onze jeugd en samenleving?

Ruim een week verder nu, veel minder prominent, staat in de krant dat de burgemeester van Ede meldt dat de jongeren hun excuses hebben gemaakt. En de uitvaartleider geeft aan graag met de jongeren en hun ouders in gesprek te willen gaan. Het verhaal van het vuurwerk op de rouwstoet is nog niet af, maar wie is er straks nog geïnteresseerd in het vervolg?

Ik doe niks af aan wat er is gebeurd rond oud en nieuw in Ede. Dit soort ellende is helaas van alle tijden, we hebben het te accepteren maar moeilijk blijft het. Tegelijkertijd weet ik dat bijna alles onderdeel is van een groter verhaal en een context heeft die wij niet altijd weten. En ik weet dat een verhaal vaak nog verder gaat en dat heel veel best ook goed komt of wordt hersteld. Alleen horen we dat vaak niet meer, we zijn dan alweer bezig met het volgende incident af te keuren.

Marc Groenendijk
Directeur-bestuurder Exodus Midden Nederland

Deze blog is terug te lezen op de LinkedIn-pagina van Marc.